سلام
اول از همه فرا رسیدن ماه رجب رو به همتون تبریک عرض میکنیم. ضمنا امروز ولادت امام محمد باقر (علیه السلام) هم هست که بابت اون هم تبریک میگیم. تو نماز روزه هاتون حتما ما رو هم دعا کنید.
غرض از مراحمت !
انشالله اگر توفیقش بود، سعی داریم هر هفته راجع به مناسبت های مهم اون هفته مطالبی رو تو بلاگ بذاریم که خوندنشون به عنوان 5 دقیقه تو هفته به اندازه چند ساعت مطالعه به دردتون بخوره.
اولین مطلب این هفته، ذکر داستانی از امام محمد باقر (علیه السلام) هست. این روایت از کتاب "انسان 250 ساله" انتخاب شده. این کتاب مجموعه بیاناتی از امام خامنه ای درباره زندگی سیاسی ائمه هست.
" اکنون دیگر، جمعی گرد آمده اند و شیعه دوباره احساس وجود و شخصیت می کند. دعوت شیعی که چند سالی بر اثر حادثه ی کربلا و حوادث خونین پس از آن -مانند حادثه حرّه و حادثه توّابین- و سختگیر ی های خلفا، متوقف مانده بود و جز در پوششهای بسیار ضخیم ارائه نمی شد، اکنون در بسیاری از اقطار کشورهای اسلامی، مخصوصاً در عراق و حجاز و خراسان، ریشه دوانیده و قشر وسیعی را به خود متوجه ساخته و حتی در دایره ای محدودتر به صورت یک پیوند فکری و عملی که می توان از آن به یک «تشکیلات حزبی» تعبیر کرد، درآمده است. آن روزی که امام سجاد(علیه السلام) می فرمود:«در همه ی حجاز، دوستان و علاقه مندان ما به بیست نفر نمی رسند» سپری شده و اکنون هنگامی که امام باقر(علیه السلام) به مسجد پیامبر در مدینه وارد می شود، جماعت انبوهی از مردم خراسان و دیگر مناطق، گرد او را می گیرند و از مسائل فقهی سوال می کنند. در مورد امام باقر(علیه السلام) حر فهای زیادی هست، منتها به دو نکته از زندگى آن حضرت من اشاره می کنم. یکی عبارت است از مبارزه ی آن حضرت با تحریف در معارف اسلامى و احکام اسلامى؛ این چیزى بود که در دوران امام باقر(علیه السلام) از همیشه ی پیش از زمان آن حضرت، مشروح تر و مبسوط تر و گسترده تر انجام شد.
یعنى چه مبارزه ی با تحریف؟.....
بعضى از سلاطین و زمامدارانى که به عنوان خلافت پیغمبر بر سر کار آمدند -مثل بنی امیه و مروانیها- اینها به هیچ وجه شایسته ی آن نبودند که بر جامعه ی اسلامی حکومت کنند و در دوران زمامدارى خودشان انواع فسق و ظلم و فساد و تبعیض و جهل و خلاصه انحراف هاى گوناگون وجود داشت. اگر قرار بود احکام اسلامى و آیات قرآنى همان طورى که هست، براى مردم تبیین بشود، امکان ادامه ی حکومت و زمامدارى و قبضه کردن قدرت براى اینها نبود؛ این بود که دست به تحریف می زدند.
کار دیگرى در زندگى آن حضرت هست که آن عبارت است از تشکل. یعنى چه؟.......
یکی از کارهاى امام باقر(علیه السلام) همین بود، که کسانى را از شاگردان خود و از دوستان خود تربیت کند، بالا بیاورد، به صورت اختصاصى آنها را مورد توجه قرار بدهد -شاگردان ویژه ی آن حضرت - بعد آنها را به همدیگر وصل کند و در سرتاسر دنیاى اسلام آنها را به عنوان یک قطبى، یک رکنى، به عنوان وکیل خود، نایب خود بگذارد که آنها کار آن حضرت را دنبال کنند. و ادامه ی تبلیغات و تعلیمات آن حضرت را به گردن بگیرند و به عهده بگیرند. این سازماندهى پنهانى امام باقر بود، که از زمان قبل از امام باقر شروع شده بود، اما در زمان آن حضرت یک هیجان بیشترى پیدا کرد."
- از کتاب انسان 250 ساله
